بررسی بروز کم شنوایی حسی- عصبی نوزادان بستری شده در بخش های نوزادان و مراقبت های ویژه نوزدان مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان

سابقه و هدف: نقص شنوایی نوعی معلولیت پنهان و یکی از شایع ترین ناهنجاری های بدو تولد می باشد و اثرات زیان باری بر رشد گفتار، زبان و شناخت دارد. در این مطالعه، به بررسی میزان بروز کم شنوایی حسی- عصبی و شناسایی برخی عوامل خطر دخیل در بروز این بیماری در نوزادان بستری در مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان طی سال 91-1390 پرداخته شد. مواد و روش ها: مطالعه تحلیلی حاضر از نوع کوهورت (هم گروهی) آینده نگر بود و در آن 870 نوزاد با روش نمونه گیری غیر تصادفی از میان نوزادان بستری شده در بخش های نوزادان و مراقبت های ویژه نوزادان (neonatal intensive care unit یا nicu) طی سال های 91-1390 انتخاب شدند. پس از تکمیل چک لیست مشخصات فردی و بالینی، نوزادان با استفاده از دستگاه پاسخ شنوایی ساقه مغز اتوماتیک (automated auditory brainstem response یا aabr) تحت شنوایی سنجی قرار گرفتند و در طی مدت بستری پیگیری شدند و دوباره هنگام ترخیص تحت aabr قرار گرفتند. در صورت مختل بودن پاسخ شنوایی ساقه مغز توسط دستگاه پاسخ شنوایی ساقه مغز (abr)، کم شنوایی تأیید می شد. یافته ها: میانگین سنی نوزادان در زمان بستری، 86/4 ± 75/3 روز و 2/56 درصد آن ها مؤنث بودند. بروز کاهش شنوایی حسی- عصبی در نوزادان تحت بررسی 4/3 درصد محاسبه شد. بین ابتلا به کم شنوایی و متغیرهایی مانند وزن هنگام تولد، نمره apgar دقیقه 1 و 5، سطح سرمی بیلی روبین، ونتیلاسیون مکانیکی و مدت دریافت آن اختلاف آماری معنی داری وجود داشت (05/0 > p)، اما بین کم شنوایی و متغیرهایی همچون متوسط سن نوزاد، جنسیت، نوع زایمان، سن مادر و تعداد دفعات تعویض خون اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد (05/0 < p). استنتاج: بروز کم شنوایی حسی- عصبی در نوزادان بستری در این مطالعه تا حدود زیادی با نتایج سایر مطالعات انجام شده در ایران و سایر کشورها مشابهت دارد. کنترل مناسب عوامل خطر مادر در دوران بارداری و پیشگیری به موقع از علل ناهنجاری ها و دیسترس جنینی، می تواند نقش بسزایی در کاهش بروز نقص شنوایی نوزادان داشته باشد.